فاموتیدین به عنوان ماده موثر دارویی در تولید داروی خوراکی و تزریقی فاموتیدین مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دارو یک آنتاگونیست گیرنده H2 هیستامین است که برای کاهش ترشح اسید معده به کار می‌رود. فاموتیدین عمدتاً در درمان زخم معده و اثنی‌عشر، بیماری رفلاکس معده به مری (GERD)، سوءهاضمه ناشی از اسید و پیشگیری از خونریزی گوارشی در بیماران بستری تجویز می‌شود.
فاموتیدین با مهار گیرنده‌های H2 در سلول‌های جداری معده، باعث کاهش ترشح اسید معده می‌شود. این دارو نسبت به نسل‌های قبلی آنتاگونیست‌های H2، اثربخشی بالاتر و عوارض جانبی کمتری دارد. فاموتیدین می‌تواند به صورت خوراکی یا تزریقی مصرف شود و معمولاً تحمل خوبی در بیماران دارد.
پنتوپرازول به عنوان ماده موثر دارویی در تولید داروی خوراکی و تزریقی پنتوپرازول مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دارو از دسته مهارکننده‌های پمپ پروتون (PPI) است و عمدتاً برای درمان بیماری رفلاکس معده به مری (GERD)، زخم معده و دوازدهه، سندرم زولینگر-الیسون و سایر اختلالات مرتبط با ترشح بیش از حد اسید معده تجویز می‌شود.
پنتوپرازول با مهار غیرقابل برگشت پمپ پروتون (H+/K+ ATPase) در سلول‌های جداری معده، باعث کاهش شدید ترشح اسید معده می‌شود. این دارو به بهبود علائم سوزش سر دل، درمان زخم‌های گوارشی و پیشگیری از عود آن‌ها کمک می‌کند. شروع اثر دارو معمولاً ظرف چند ساعت بوده و اثر کامل آن طی چند روز مشاهده می‌شود.
ماده موثر دارویی لنسوپرازول یکی از داروهای مهم در دسته داروهای مهارکننده پمپ پروتون (PPI) است که نقش بسیار موثری در کاهش ترشح اسید معده ایفا می‌کند. این دارو از سال 1995 میلادی توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) مورد تأیید قرار گرفته و به طور گسترده در سراسر جهان برای درمان بیماری‌های مرتبط با اسید معده تجویز می‌شود.
لنسوپرازول عمدتاً برای درمان زخم معده، زخم اثنی‌عشر، بیماری رفلاکس معده به مری (GERD)، سندرم زولینگر-الیسون، و پیشگیری از زخم‌های گوارشی ناشی از مصرف داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) به کار می‌رود. همچنین این دارو در برخی موارد برای درمان عفونت هلیکوباکتر پیلوری به همراه آنتی‌بیوتیک‌ها استفاده می‌شود.